واکنش پذیری عاطفی گفتار در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی

(affective reactivity of speech)

مطالعات فراوانی روی ویژگی های مختلف تفکر، زبان و ارتباط کلامی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی انجام گرفته است. ناتوانی ارجاعی (referential failure) در ارتباط کلامی، نوعی اختلال نافذ است که به طور گسترده در گفتار طبیعی بیماران و خویشاوندان آنها مطالعه شده است. اگر در گفتاری، ضمیری به کار رود که مرجع آن ضمیر به دلایل مختلف، نامشخص و مبهم باشد با موردی از شکست یا ناتوانی ارجاعی روبروییم. ناتوانی ارجاعی، گفتار را به ابهام می کشاند. اکثر افراد، گهگاه اشتباهات ارجاعی مرتکب می شوند اما بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی این قصور و کاستی ها را بسیار بیشتر از افراد غیربیمار مرتکب می شوند. ناتوانی های ارجاعی در قیاس با سایر گونه های اختلال گفتار، در سراسر دوره بیماری نسبتاً پایدار هستند و با بسامد بالاتری در گفتار خویشاوندان غیر مبتلا به اسکیزوفرنی در قیاس با افراد سالم رخ می دهد. وقتی در بیماران عاطفه منفی برانگیخته می شود برخی انواع اشتباهات ارجاعی در گفتار آنها افزایش می یابد. این نقص شناختی هم دلالت بر آسیب پذیری (vulnerability) افراد نسبت به اسکیزوفرنی دارد و هم می تواند بخشی از تظاهرات بالینی بیماری باشد.
محققی که بیشترین مطالعه را در این حوزه انجام داده است خانم دکتر نانسی دوچرتی، استاد دانشگاه کنت استت است که حوزه پژوهشی اش بر تأثیرات متعامل آسیب شناختی و واکنش پذیری عاطفی روی اختلال ارتباط کلامی بیماران اسکیزوفرنی متمرکز است.